زیست تخریب پذیر و قابل کمپوست

تعریف و سوء استفاده

زیست‌تخریب‌پذیر و کمپوست‌پذیر اغلب به جای یکدیگر برای توصیف تجزیه مواد آلی در شرایط خاص استفاده می‌شوند. با این حال، سوءاستفاده از «زیست‌تخریب‌پذیر» در بازاریابی منجر به سردرگمی در بین مصرف‌کنندگان شده است. برای رفع این مشکل، BioBag عمدتاً از اصطلاح «کمپوست‌پذیر» برای محصولات دارای گواهینامه خود استفاده می‌کند.

زیست تخریب پذیری

زیست‌تخریب‌پذیری به توانایی یک ماده برای تحمل تخریب بیولوژیکی و تولید CO2 اشاره دارد.₂، اچ₂O2، متان، زیست‌توده و نمک‌های معدنی. میکروارگانیسم‌ها، که در درجه اول از زباله‌های آلی تغذیه می‌شوند، این فرآیند را هدایت می‌کنند. با این حال، این اصطلاح فاقد ویژگی خاصی است، زیرا همه مواد در نهایت تجزیه بیولوژیکی می‌شوند و بر لزوم مشخص کردن محیط مورد نظر برای تجزیه بیولوژیکی تأکید دارد.

قابلیت کمپوست شدن

کمپوست‌سازی شامل هضم میکروبی برای تجزیه زباله‌های آلی به کمپوست است که برای تقویت خاک و حاصلخیزی آن مفید است. سطح بهینه گرما، آب و اکسیژن برای این فرآیند ضروری است. در توده‌های زباله‌های آلی، میکروب‌های بی‌شماری مواد را مصرف کرده و آنها را به کمپوست تبدیل می‌کنند. کمپوست‌پذیری کامل مستلزم رعایت استانداردهای سختگیرانه‌ای مانند استاندارد اروپایی EN 13432 و استاندارد آمریکایی ASTM D6400 است که تجزیه کامل بدون باقی‌مانده‌های مضر را تضمین می‌کند.

استانداردهای بین‌المللی

جدا از استاندارد اروپایی EN 13432، کشورهای مختلف استانداردهای خاص خود را دارند، از جمله استاندارد آمریکایی ASTM D6400 و استاندارد استرالیایی AS4736. این استانداردها به عنوان معیار برای تولیدکنندگان، نهادهای نظارتی، تأسیسات کمپوست، آژانس‌های صدور گواهینامه و مصرف‌کنندگان عمل می‌کنند.

معیارهای مواد کمپوست‌پذیر

طبق استاندارد اروپایی EN 13432، مواد کمپوست‌شونده باید موارد زیر را نشان دهند:

• قابلیت تجزیه زیستی حداقل ۹۰٪، تبدیل به CO2₂ظرف شش ماه.
• تجزیه، که منجر به باقی ماندن کمتر از 10٪ می‌شود.
• سازگاری با فرآیند کمپوست سازی
• سطوح پایین فلزات سنگین، بدون به خطر انداختن کیفیت کمپوست.

نتیجه‌گیری

زیست‌تخریب‌پذیری به تنهایی تضمین‌کننده قابلیت کمپوست شدن نیست؛ مواد همچنین باید در یک چرخه کمپوست شدن تجزیه شوند. برعکس، موادی که در طول یک چرخه به قطعات ریز غیرقابل تجزیه زیستی تبدیل می‌شوند، قابل کمپوست شدن در نظر گرفته نمی‌شوند. استاندارد EN 13432 یک استاندارد فنی هماهنگ است که با دستورالعمل اروپایی 94/62/EC در مورد بسته‌بندی و ضایعات بسته‌بندی همسو است.