آلودگی پلاستیک تهدیدی جدی برای محیط زیست ما محسوب می‌شود، به طوری که از دهه ۱۹۵۰ تاکنون بیش از ۹ میلیارد تن پلاستیک تولید شده و سالانه ۸.۳ میلیون تن از آن به اقیانوس‌های ما سرازیر می‌شود. با وجود تلاش‌های جهانی، تنها ۹ درصد از پلاستیک‌ها بازیافت می‌شوند و بخش عمده‌ای از آنها اکوسیستم‌های ما را آلوده می‌کنند یا قرن‌ها در محل‌های دفن زباله باقی می‌مانند.
یکی از عوامل اصلی این بحران، رواج اقلام پلاستیکی یکبار مصرف مانند کیسه‌های پلاستیکی است. این کیسه‌ها که به طور متوسط فقط ۱۲ دقیقه استفاده می‌شوند، وابستگی ما به پلاستیک‌های یکبار مصرف را تداوم می‌بخشند. فرآیند تجزیه آنها می‌تواند بیش از ۵۰۰ سال طول بکشد و میکروپلاستیک‌های مضر را در محیط زیست آزاد کند.
با این حال، در میان این چالش‌ها، پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر یک راه‌حل امیدوارکننده ارائه می‌دهند. پلاستیک‌های زیستی که از 20٪ یا بیشتر مواد تجدیدپذیر ساخته شده‌اند، فرصتی را برای کاهش وابستگی ما به سوخت‌های فسیلی و به حداقل رساندن ردپای کربن ما فراهم می‌کنند. PLA که از منابع گیاهی مانند نشاسته ذرت مشتق شده است و PHA که توسط میکروارگانیسم‌ها تولید می‌شود، دو نوع اصلی پلاستیک‌های زیستی با کاربردهای متنوع هستند.
اگرچه پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر جایگزین‌های سازگار با محیط زیست هستند، اما در نظر گرفتن عوارض جانبی تولید آنها ضروری است. فرآوری شیمیایی و شیوه‌های کشاورزی مرتبط با تولید بیوپلاستیک می‌تواند به آلودگی و مشکلات مربوط به استفاده از زمین کمک کند. علاوه بر این، زیرساخت‌های مناسب برای دفع بیوپلاستیک‌ها همچنان محدود است و این امر نیاز به استراتژی‌های جامع مدیریت پسماند را برجسته می‌کند.
از سوی دیگر، پلاستیک‌های قابل بازیافت، یک راه حل قانع‌کننده با اثربخشی اثبات‌شده ارائه می‌دهند. با ترویج بازیافت و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها برای پشتیبانی از آن، می‌توانیم زباله‌های پلاستیکی را از محل‌های دفن زباله منحرف کرده و تأثیرات زیست‌محیطی خود را کاهش دهیم. در حالی که پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر نویدبخش هستند، تغییر به سمت اقتصاد چرخشی، که در آن مواد دوباره استفاده و بازیافت می‌شوند، ممکن است یک راه حل بلندمدت پایدارتر برای بحران آلودگی پلاستیک ارائه دهد.
زمان ارسال: ۱۹ آوریل ۲۰۲۴